Przede wszystkim pierścień powietrzny. Pierścień gazowy bezpośrednio styka się z gazem palnym o wysokiej temperaturze i wysokim ciśnieniu, a temperatura podczas pracy jest wyjątkowo wysoka. Gaz palny o wysokiej temperaturze i pod wysokim ciśnieniem dostaje się do rowka pierścienia tłokowego przez szczelinę między ścianką cylindra a tłokiem i napotyka olej silnikowy wzniesiony w wyniku działania pompującego pierścienia tłokowego, co spowoduje koksowanie oleju i zestalać; dodatkowo po zatrzymaniu silnika ostatni wtrysk. Paliwo wtryskiwane do komory spalania nie ulega spaleniu, a pod wpływem wysokiej temperatury resztkowej tłoka również ulegnie koksowaniu i zestaleniu, a ostatecznie utworzą się nagary i osadzony w rowku pierścienia tłokowego. Jest to zasada powstawania osadzania węgla w pierścieniu gazowym. Tylko w pierścieniu powietrznym olej silnikowy pompowany przez działanie pompujące pierścienia tłokowego jest bardzo mały i większość stanowi osad węglowy osadzający się w wyniku niecałkowitego spalania benzyny. Oznacza to, że większość osadów węgla osadzonych na pierścieniu gazowym jest spowodowana benzyną, a jakość i stan spalania benzyny bezpośrednio wpływają na ilość i charakter osadów węgla.

Pierścień tłokowy stale porusza się w górę i w dół w rowku pierścienia tłokowego, a cylinder nie jest całkowicie okrągły. Tłok porusza się w cylindrze w górę i w dół, a pierścień tłokowy jest stale ściskany i rozciągany. Osady węgla, które są stale ściskane, nie mogą zostać zatrzymane, mogą pozostać jedynie osady węgla w tylnej szczelinie. Innymi słowy, osady węgla pozostają tylko po jednej stronie pierścienia powietrznego i niemożliwe jest całkowite zablokowanie pierścienia powietrznego ani spowodowanie spalania oleju w silniku. Jednocześnie w tylnej szczelinie osadzają się osady węgla, co obiektywnie zmniejsza szczelinę tylną, ale może wzmocnić uszczelnienie i zmniejszyć efekt pompowania.