Het kenmerk van de droge cilindervoering is dat het buitenoppervlak van de cilindervoering niet in contact komt met de koelvloeistof. Om een ​​voldoende feitelijk contactoppervlak met het cilinderblok te verkrijgen om het warmtedissipatie-effect en de positionering van de cilindervoering te garanderen, hebben het buitenoppervlak van de droge cilindervoering en het daarmee overeenkomende binnenoppervlak van het cilinderbloklagergat een hoge bewerkingsnauwkeurigheid, en nemen over het algemeen interferentiepassing aan.

Bovendien hebben droge cilindervoeringen dunne wanden, en sommige zijn slechts 1 mm dik. Het onderste uiteinde van de buitenste cirkel van de droge cilindervoering is gemaakt met een kleine tapse hoek om het cilinderblok aan te drukken. De bovenzijde (of de onderzijde van het cilinderlagergat) is verkrijgbaar met flens en zonder flens. De mate van interferentiepassing bij een flens is klein omdat de flens kan helpen bij de positionering ervan.

De voordelen van droge cilindervoeringen zijn dat het niet gemakkelijk is om water te lekken, de structuur van het cilinderlichaam stijf is, er geen cavitatie is, de hartafstand van de cilinder klein is en de lichaamsmassa klein is; de nadelen zijn lastige reparatie en vervanging en slechte warmteafvoer.

In motoren met een boring van minder dan 120 mm wordt het veel gebruikt vanwege de kleine thermische belasting. Het is de moeite waard te vermelden dat de droge cilindervoering van buitenlandse autodieselmotoren zich snel heeft ontwikkeld vanwege de opmerkelijke voordelen ervan.