ម៉ាស៊ីន turbo អាចប្រើ turbocharger ដើម្បីបង្កើនការទទួលទានខ្យល់របស់ម៉ាស៊ីន និងបង្កើនថាមពលម៉ាស៊ីនដោយមិនផ្លាស់ប្តូរការផ្លាស់ទីលំនៅ។ ជាឧទាហរណ៍ ម៉ាស៊ីន 1.6T មានថាមពលខ្ពស់ជាងម៉ាស៊ីន 2.0 ដែលបញ្ចេញដោយធម្មជាតិ។ ការប្រើប្រាស់ប្រេងឥន្ធនៈគឺទាបជាងម៉ាស៊ីន 2.0 ដែលត្រូវបានប្រាថ្នាដោយធម្មជាតិ។

នាពេលបច្ចុប្បន្ននេះមានសម្ភារៈសំខាន់ពីរសម្រាប់ប្លុកម៉ាស៊ីនរបស់រថយន្ត មួយគឺដែកវណ្ណះ និងមួយទៀតគឺអាលុយមីញ៉ូមអាលុយមីញ៉ូម។ មិនថាសម្ភារៈណាដែលត្រូវបានប្រើទេវាមានគុណសម្បត្តិនិងគុណវិបត្តិរបស់វា។ ជាឧទាហរណ៍ ទោះបីជាអត្រាពង្រីកនៃម៉ាស៊ីនដែកវណ្ណះមានទំហំតូចក៏ដោយ វាមានទម្ងន់ធ្ងន់ជាង ហើយចរន្តកំដៅ និងការសាយភាយកំដៅរបស់វាគឺអាក្រក់ជាងម៉ាស៊ីនអាលុយមីញ៉ូម។ ទោះបីជាម៉ាស៊ីនយ៉ាន់ស្ព័រអាលុយមីញ៉ូមមានទម្ងន់ស្រាល និងមានចរន្តកំដៅល្អ និងការសាយភាយកំដៅក៏ដោយ មេគុណពង្រីករបស់វាគឺខ្ពស់ជាងវត្ថុធាតុដែកវណ្ណះ។ ជាពិសេសឥឡូវនេះ ម៉ាស៊ីនជាច្រើនប្រើប្លុកស៊ីឡាំងអាលុយមីញ៉ូម និងសមាសធាតុផ្សេងៗទៀត ដែលទាមទារឱ្យមានចន្លោះប្រហោងខ្លះរវាងសមាសធាតុកំឡុងពេលរចនា និងដំណើរការផលិត ដូចជារវាងស្តុង និងស៊ីឡាំង ដើម្បីកុំឱ្យមានគម្លាតពេក។ តូចបន្ទាប់ពីការពង្រីកសីតុណ្ហភាពខ្ពស់។

គុណវិបត្តិនៃវិធីសាស្រ្តនេះគឺនៅពេលដែលម៉ាស៊ីនត្រូវបានចាប់ផ្តើម នៅពេលដែលសីតុណ្ហភាពទឹក និងសីតុណ្ហភាពម៉ាស៊ីននៅមានកម្រិតទាប នោះផ្នែកតូចមួយនៃប្រេងនឹងហូរចូលទៅក្នុងបន្ទប់ចំហេះតាមរយៈចន្លោះប្រហោងទាំងនេះ ពោលគឺវានឹងបណ្តាលឱ្យឆេះប្រេង។

ជាការពិតណាស់ បច្ចេកវិទ្យាផលិតម៉ាស៊ីនបច្ចុប្បន្នមានភាពចាស់ទុំណាស់។ បើប្រៀបធៀបជាមួយនឹងម៉ាស៊ីនដែលប្រើដោយធម្មជាតិ ស្ថានភាពនៃការដុតប្រេងរបស់ម៉ាស៊ីន turbocharged ត្រូវបានធ្វើឱ្យប្រសើរឡើងយ៉ាងខ្លាំង។ ទោះបីជាបរិមាណប្រេងម៉ាស៊ីនតិចតួចនឹងហូរចូលទៅក្នុងបន្ទប់ចំហេះក៏ដោយ បរិមាណនេះគឺតិចតួចណាស់។ នៃ ជាងនេះទៅទៀត turbocharger ក៏នឹងឡើងដល់សីតុណ្ហភាពខ្ពស់ខ្លាំងនៅក្រោមលក្ខខណ្ឌការងារ ហើយវាត្រូវបានត្រជាក់ដោយប្រេង ដែលជាហេតុផលដែលម៉ាស៊ីន turbocharger ប្រើប្រាស់បរិមាណប្រេងច្រើនជាងម៉ាស៊ីនដែលប្រើតាមធម្មជាតិបន្តិច។