قسمت پایینی بلوک سیلندر که میل لنگ در آن نصب شده است، میل لنگ نامیده می شود. میل لنگ به دو دسته بالایی و میل لنگ پایینی تقسیم می شود. میل لنگ فوقانی و بلوک سیلندر به صورت یک بدنه ریخته گری می شوند. میل لنگ پایینی برای ذخیره روغن روان کننده و بستن میل لنگ بالایی استفاده می شود، به همین دلیل به آن تابه روغن نیز می گویند. تابه روغن نیروی بسیار کمی دارد و به طور کلی از صفحات فولادی نازک مهر می شود. شکل آن به طرح کلی موتور و ظرفیت روغن بستگی دارد. یک بافل تثبیت کننده روغن در تابه روغن تعبیه شده است تا از نوسانات بیش از حد سطح روغن در هنگام حرکت خودرو جلوگیری کند. کف ظرف روغن نیز مجهز به دریچه تخلیه روغن است، معمولاً یک آهنربای دائمی روی دریچه تخلیه روغن تعبیه می شود تا تراشه های فلزی موجود در روغن روانکار را جذب کرده و سایش موتور را کاهش دهد. یک واشر بین سطوح مفصلی میل لنگ بالا و پایین برای جلوگیری از نشت روغن نصب می شود.

میل لنگ مهمترین قسمت موتور است. نیروی انتقال یافته از شاتون را تحمل می کند و آن را به گشتاور تبدیل می کند تا از طریق میل لنگ به خروجی برسد و سایر لوازم جانبی موتور را به کار ببرد. میل لنگ تحت تأثیر ترکیب نیروی گریز از مرکز جرم دوار، نیروی اینرسی متناوب گاز و نیروی اینرسی رفت و برگشتی قرار می گیرد، به طوری که یاتاقان منحنی تحت بارهای خمشی و پیچشی قرار می گیرد. بنابراین لازم است میل لنگ از استحکام و استحکام کافی برخوردار باشد و سطح ژورنال نیز مقاوم در برابر سایش، کارکرد یکنواخت و تعادل مناسب باشد.

میل لنگ سطح تماس بین انتهای بزرگ شاتون و ژورنال را به دلیل روغن ناپاک و نیروی ناهموار ژورنال فرسوده می کند. اگر روغن حاوی ناخالصی های بزرگ و سخت باشد، خطر خراشیدن سطح ژورنال نیز وجود دارد. اگر سایش شدید باشد، احتمالاً بر طول حرکت پیستون به بالا و پایین تأثیر می گذارد، راندمان احتراق را کاهش می دهد و به طور طبیعی توان خروجی را کاهش می دهد. علاوه بر این، میل لنگ ممکن است به دلیل روغن کاری ناکافی یا روغن بسیار نازک روی سطح ژورنال سوختگی ایجاد کند که ممکن است در موارد شدید بر حرکت رفت و برگشتی پیستون تأثیر بگذارد. بنابراین باید از روغن روان کننده با ویسکوزیته مناسب استفاده شود و از تمیزی روغن اطمینان حاصل شود.