می توان گفت موتور مهمترین قسمت یک خودرو است و چیدمان آن تاثیر زیادی بر عملکرد خودرو دارد. برای خودروها، طرح موتور را می توان به سادگی به سه نوع تقسیم کرد: جلو، وسط و عقب. در حال حاضر اکثر مدل های موجود در بازار از موتورهای جلو استفاده می کنند و موتورهای نصب شده در وسط و عقب تنها در چند خودرو اسپرت پرفورمنس استفاده می شوند.

موتور جلو قبل از محور جلو قرار دارد. مزیت موتور جلو این است که ساختار گیربکس و محور محرک خودرو را ساده می کند. به خصوص برای مدل‌های دیفرانسیل جلو که در حال حاضر جریان اصلی را اشغال می‌کنند، موتور مستقیماً نیرو را به چرخ‌های جلو منتقل می‌کند و محور محرک طولانی را حذف می‌کند. تلفات انتقال نیرو کاهش می یابد و پیچیدگی و نرخ خرابی مکانیسم انتقال قدرت نیز تا حد زیادی کاهش می یابد.

موتور در وسط، یعنی موتور بین محورهای جلو و عقب خودرو قرار دارد و به طور کلی کابین خلبان قبل یا بعد از موتور قرار دارد. می توان گفت خودروی موتور وسط حتما باید دیفرانسیل عقب یا چهار چرخ محرک باشد.

هنگامی که یک ماشین در حال چرخش است، تمام قسمت های ماشین به دلیل اینرسی از گوشه خارج می شوند. موتور پرجرم ترین قسمت است، بنابراین نیروی موتور بر روی بدنه خودرو به دلیل اینرسی تأثیر حیاتی بر فرمان خودرو در گوشه دارد. ویژگی موتور موتور وسط این است که موتور با بیشترین اینرسی در مرکز بدنه خودرو قرار می گیرد تا توزیع وزن بدنه خودرو به تعادل ایده آل نزدیک شود. به طور کلی، فقط آن دسته از خودروهای سوپر اسپرت یا خودروهای اسپرتی که به لذت رانندگی توجه می کنند از موتورهای وسط استفاده می کنند.

البته موتور نصب شده در وسط نیز کاستی هایی دارد. به دلیل موتور نصب شده در وسط، کابین باریک است و نمی توان آن را با صندلی های بیشتری چید. علاوه بر این، از آنجایی که رانندگان و سرنشینان بیش از حد به موتور نزدیک هستند، صدا بلندتر است. با این حال، افرادی که فقط به دنبال عملکرد رانندگی با ماشین هستند، دیگر به این موارد اهمیت نمی دهند و حتی برخی افراد ترجیح می دهند صدای غرش موتور را بشنوند.
به طور کلی، خالص ترین موتور نصب شده در عقب، قرار دادن موتور در پشت محور عقب است. نشان‌دهنده‌ترین آنها اتوبوس است و تنها تعداد انگشت شماری خودروی سواری با موتور عقب وجود دارد. نماینده ترین آن پورشه 911 است و البته هوشمند آن نیز یک موتور عقب است.