دو نوع مختلف از موتورهای V8 بسته به میل لنگ وجود دارد.

صفحه عمودی یک ساختار V8 معمولی در وسایل نقلیه ترافیکی آمریکایی است. زاویه بین هر میل لنگ در یک گروه (گروهی 4 تایی) و میل لنگ قبلی 90 درجه است، بنابراین وقتی از یک انتهای میل لنگ به آن نگاه کنید، یک ساختار عمودی است. این سطح عمودی می تواند به تعادل خوبی دست یابد، اما به آهن سنگینی نیاز دارد. به دلیل اینرسی چرخشی زیاد، موتور V8 با این ساختار عمودی شتاب کمتری دارد و در مقایسه با انواع دیگر موتورها نمی تواند به سرعت شتاب بگیرد یا کند شود. ترتیب احتراق موتور V8 با این ساختار از ابتدا تا انتها است که نیاز به طراحی یک سیستم اگزوز اضافی برای اتصال لوله های اگزوز در دو انتها دارد. این سیستم اگزوز پیچیده و تقریباً دست و پا گیر اکنون به دردسر بزرگی برای طراحان خودروهای مسابقه ای تک سرنشین تبدیل شده است.

هواپیما یعنی میل لنگ 180 درجه است. تعادل آنها چندان عالی نیست، مگر اینکه از شفت تعادل استفاده شود، ارتعاش بسیار زیاد است. چون نیازی به آهن وزنه نیست، میل لنگ وزن کم و اینرسی کم دارد و می تواند سرعت و شتاب بالایی داشته باشد. این ساختار در خودروی مسابقه ای مدرن 1.5 لیتری کاونتری کلیمکس بسیار رایج است. این موتور از یک صفحه عمودی به یک ساختار صاف تبدیل شده است. وسایل نقلیه با ساختار V8 فراری (موتور دینو)، لوتوس (موتور Esprit V8) و TVR (موتور سرعت هشت) هستند. این ساختار در موتورهای مسابقه ای بسیار رایج است و شناخته شده آن Cosworth DFV است. طراحی ساختار عمودی پیچیده است. به همین دلیل، بیشتر موتورهای V8 اولیه، از جمله De Dion-Bouton، Peerless و Cadillac، با ساختاری مسطح طراحی شدند. در سال 1915، مفهوم طراحی عمودی در یک کنفرانس مهندسی خودرو در آمریکا ظاهر شد، اما مونتاژ آن 8 سال طول کشید.