توربوشارژر یک سیستم هدایت اجباری است. هوای جریان یافته به موتور را فشرده می کند. هوای فشرده به موتور اجازه می دهد تا هوای بیشتری را به داخل سیلندر فشار دهد و هوای بیشتر به این معنی است که سوخت بیشتری می تواند به سیلندر تزریق شود. بنابراین، حرکت احتراق هر سیلندر می تواند قدرت بیشتری تولید کند. موتور توربوشارژر قدرت بسیار بیشتری نسبت به همان موتور معمولی تولید می کند. به این ترتیب می توان قدرت موتور را به میزان قابل توجهی بهبود بخشید. برای به دست آوردن این بهبود عملکرد، توربوشارژر از گاز خروجی خروجی از موتور برای به حرکت درآوردن توربین برای چرخش استفاده می کند و توربین پمپ هوا را به چرخش در می آورد. حداکثر سرعت توربین در توربین 150000 دور در دقیقه است که معادل 30 برابر سرعت بیشتر موتورهای خودرو است. در عین حال به دلیل اتصال با لوله اگزوز معمولا دمای توربین بسیار بالاست. به

توربوشارژرها معمولاً در پشت منیفولد اگزوز موتور نصب می شوند. گاز خروجی خروجی از لوله انشعاب اگزوز، توربین را به چرخش سوق می دهد و توربین از طریق یک شفت به یک کمپرسور نصب شده بین فیلتر هوا و لوله مکش متصل می شود. کمپرسور هوا را به داخل سیلندر فشرده می کند. هوای خروجی از سیلندر از پره های توربین عبور می کند و باعث چرخش توربین می شود. هر چه گاز خروجی بیشتر از پره ها عبور کند، توربین سریعتر می چرخد. در انتهای دیگر محور اتصال توربین، کمپرسور هوا را به داخل سیلندر می کشد. کمپرسور یک پمپ گریز از مرکز است که هوا را در مرکز تیغه ها مکیده و هنگام چرخش هوا را به بیرون پرتاب می کند. برای انطباق با سرعت های تا 150000 دور در دقیقه، توربوشارژرها از یاتاقان های هیدرولیک استفاده می کنند. بلبرینگ های هیدرولیک می توانند اصطکاک ایجاد شده در هنگام چرخش شفت را کاهش دهند. قطعات متصل به توربین عبارتند از: لوله انشعاب اگزوز، مبدل کاتالیزوری سه طرفه، لوله ورودی، لوله آب، لوله روغن و ....