اول از همه حلقه هوا. حلقه گاز مستقیماً با گاز قابل احتراق با دمای بالا و فشار بالا تماس می گیرد و دما در حین کار بسیار بالا است. گاز قابل احتراق با دمای بالا و فشار بالا از شکاف بین دیواره سیلندر و پیستون وارد شیار رینگ پیستون می شود و با عمل پمپاژ رینگ پیستون با روغن موتور مواجه می شود که باعث کک شدن روغن می شود. جامد کردن ضمناً وقتی موتور خاموش می شود آخرین تزریق سوخت تزریق شده به محفظه احتراق احتراق نمی شود و تحت تأثیر دمای بالای باقیمانده پیستون نیز کک و جامد می شود و در نهایت رسوبات کربن تشکیل می شود و در شیار رینگ پیستون رسوب می کند. این اصل تشکیل رسوب کربن حلقه گاز است. فقط در رینگ هوا، روغن موتور که در اثر پمپ کردن رینگ پیستون به وجود می‌آید بسیار کم است و بیشتر آن کربن رسوب‌شده در اثر احتراق ناقص بنزین است. یعنی بیشتر رسوبات کربنی که روی رینگ گاز رسوب می‌کنند، ناشی از بنزین است و کیفیت و حالت احتراق بنزین مستقیماً بر کمیت و ماهیت رسوبات کربن تأثیر می‌گذارد.

رینگ پیستون در شیار رینگ پیستون دائماً بالا و پایین می رود و سیلندر کاملاً دایره ای نیست. پیستون در سیلندر به سمت بالا و پایین حرکت می کند و رینگ پیستون دائماً فشرده و کشیده می شود. رسوبات کربن که دائماً فشرده می شوند، نمی توانند حفظ شوند، تنها رسوبات کربن در شکاف پشتی می توانند باقی بمانند. به عبارت دیگر رسوبات کربن فقط در یک طرف رینگ هوا باقی می ماند و قفل کردن رینگ هوا تا حد مرگ غیرممکن است و نمی توان باعث سوختن روغن موتور شد. در همان زمان، رسوبات کربن در شکاف پشتی رسوب می کنند که به طور عینی شکاف پشتی را کاهش می دهد، اما می تواند مهر و موم را تقویت کند و اثر پمپاژ را کاهش دهد.