یک تکنیک تصفیه سطحی که شامل آبکاری یک لایه روی روی سطح مواد آلیاژی فولادی برای اهداف زیبایی شناختی و جلوگیری از زنگ زدگی است. لایه روی روی سطح یک لایه محافظ الکتروشیمیایی است که می تواند از خوردگی فلز جلوگیری کند. روش های اصلی مورد استفاده گالوانیزه گرم و الکتروگالوانیزه می باشد.
مواد قابل اجرا:
به دلیل وابستگی فرآیند گالوانیزه به فناوری پیوند متالورژیکی، تنها برای عملیات سطحی فولاد و آهن مناسب است.
هزینه فرآیند: بدون هزینه قالب، چرخه کوتاه / هزینه کار متوسط، زیرا کیفیت سطح قطعه کار تا حد زیادی به عملیات سطح دستی قبل از گالوانیزه بستگی دارد.
اثرات زیست محیطی: با توجه به افزایش طول عمر قطعات فولادی 40 تا 100 سال توسط فرآیند گالوانیزه، به طور موثری از زنگ زدگی و پوسیدگی قطعه کار جلوگیری می کند و در نتیجه تأثیر مثبتی در حفاظت از محیط زیست دارد. علاوه بر این، قطعات کار گالوانیزه را می توان پس از پایان عمر مفید به مخزن گالوانیزه بازگرداند و استفاده مکرر از روی مایع باعث ایجاد ضایعات شیمیایی یا فیزیکی نخواهد شد.
فرآیند استفاده از الکترولیز برای اتصال لایه ای از فیلم فلزی به سطح یک قطعه، در نتیجه از اکسیداسیون فلز جلوگیری می کند، مقاومت به سایش را بهبود می بخشد، هدایت، انعکاس پذیری، مقاومت در برابر خوردگی و زیبایی را بهبود می بخشد. در بسیاری از سکه ها نیز لایه بیرونی آبکاری شده است.
مواد قابل اجرا:
1. بیشتر فلزات را می توان آبکاری کرد، اما فلزات مختلف سطوح خلوص و کارایی آبکاری متفاوتی دارند. رایج ترین آنها قلع، کروم، نیکل، نقره، طلا و رودیوم هستند.
متداول ترین پلاستیک مورد استفاده برای آبکاری، ABS است.
3. فلز نیکل نباید برای آبکاری محصولاتی که با پوست تماس دارند استفاده شود، زیرا نیکل برای پوست تحریک کننده و سمی است.
هزینه فرآیند: هیچ هزینه ای برای قالب وجود ندارد، اما برای تعمیر قطعات نیاز به وسایل است. هزینه زمان بستگی به دما و نوع فلز // هزینه کار (متوسط ​​بالا)، بسته به نوع خاص قطعات آبکاری شده دارد. به عنوان مثال، آبکاری نقره و جواهرات به کارگران بسیار ماهر برای کار نیاز دارد، زیرا نیاز به الزامات بالایی برای ظاهر و دوام دارد.
اثرات زیست محیطی: مقدار زیادی از مواد سمی در فرآیند آبکاری استفاده می شود، بنابراین انحراف و استخراج حرفه ای برای اطمینان از حداقل اثرات زیست محیطی مورد نیاز است.