La laborstreko de la dizelmotoro estas kompletigita per ĉiu cilindro laŭvice, do la forto aganta sur la krankoŝafto ankaŭ estas intermita kaj malekvilibra. Por transdoni ĉi tiujn fortojn glate, la rotacio de la krankoŝafto mem devas esti stabila. Por igi ĝin stabila, la krankoŝafto devas esti ekvilibra. La krankoŝafto rilatas al la aranĝo de la nombro da cilindroj.

Por krankoŝaftoj de tri-, kvar-, kvin-, kaj sep-cilindraj dizelmotoroj, ekvilibropezoj estas postulataj por igi la krankoŝafton akiri la ekvilibron. La grandeco kaj formo de la ekvilibra pezo estas kalkulitaj dum dezajno. La plej multaj el la ekvilibropezoj de krankoŝaftoj estas ligitaj al la krankoŝafto dum forĝado aŭ gisado. En unu. Tamen, la ekvilibropezo de kelkaj dizelmotoroj estas boltita al la krankoŝafto. Pro la relative granda volumo de ĉi tiu speco de ekvilibra bloko, riglilo-fiksado estas ofte uzata kiam la instala spaco estas nesufiĉa.

Por vertikala sescilindra dizelmotoro kun kranko angulo de 120, la ekvilibra efiko estas relative bona. Ŝajnas, ke ne necesas instali ekvilibran pezon. Tamen, tiu ekvilibro estas la rezulto de la inerciforto sur la krankoŝafto aŭ cilindbloko. Koncerne la dizelmotoron, ekzistas ankoraŭ multe da inerciforto, kiu foje kaŭzas la ĉefan lagron superŝarĝi aŭ la cilindra bloko vibri.

Por eviti tiajn misfunkciadojn, ĉiu parto de la krankoŝafto havas grandan inercian forton, do ankoraŭ ekzistas ekvilibrobloko. Por ekvilibraj pezoj, kiuj estas fiksitaj per rigliloj, kiam la krankoŝafto devas esti muelita, la ekvilibraj pezoj devas esti forigitaj kaj markitaj por malhelpi malĝustan instaladon rompi la ekvilibron dum reinstalado.