Istnieją dwa różne typy silników V8 w zależności od wału korbowego.

Płaszczyzna pionowa jest typową konstrukcją V8 w amerykańskich pojazdach drogowych. Kąt pomiędzy każdą korbą w grupie (grupa 4) a poprzednią wynosi 90°, zatem patrząc od jednego końca wału korbowego, jest to konstrukcja pionowa. Ta pionowa powierzchnia może osiągnąć dobrą równowagę, ale wymaga ciężkiego żelaza. Ze względu na dużą bezwładność obrotową silnik V8 o pionowej konstrukcji ma mniejsze przyspieszenie i nie może szybko przyspieszać ani zwalniać w porównaniu z innymi typami silników. Sekwencja zapłonu silnika V8 o tej konstrukcji jest od początku do końca, co wymaga zaprojektowania dodatkowego układu wydechowego w celu połączenia rur wydechowych na obu końcach. Ten skomplikowany i niemal uciążliwy układ wydechowy stał się obecnie dużym problemem dla projektantów jednomiejscowych samochodów wyścigowych.

Płaski oznacza, że ​​korba ma kąt 180°. Ich wyważenie nie jest już tak idealne, chyba że zastosuje się wałek balansowy, wibracje są bardzo duże. Ponieważ nie ma potrzeby stosowania przeciwwagi, wał korbowy ma niską masę i małą bezwładność oraz może osiągać duże prędkości i przyspieszenia. Taka konstrukcja jest bardzo powszechna w 1,5-litrowym nowoczesnym samochodzie wyścigowym Coventry Climax. Silnik ten ewoluował od płaszczyzny pionowej do płaskiej konstrukcji. Pojazdy o konstrukcji V8 to Ferrari (silnik Dino), Lotus (silnik Esprit V8) i TVR (silnik Speed ​​Eight). Konstrukcja ta jest bardzo powszechna w silnikach wyścigowych, a dobrze znaną jest Cosworth DFV. Projekt konstrukcji pionowej jest skomplikowany. Z tego powodu większość wczesnych silników V8, w tym De Dion-Bouton, Peerless i Cadillac, zaprojektowano z płaską konstrukcją. W 1915 roku na amerykańskiej konferencji inżynierii samochodowej pojawiła się koncepcja projektu pionowego, ale montaż zajął 8 lat.