လူသားများသည် ၁၇ ရာစုတွင် အရာဝတ္ထုများ၏ အလျားကို တိုင်းတာရန် ချည်မျှင်နိယာမကို ပထမဆုံးအသုံးပြုခဲ့သည်။ 1638 ခုနှစ်တွင် အင်္ဂလန်နိုင်ငံ Yorkshire ရှိ နက္ခတ္တဗေဒပညာရှင် W. Gascogine သည် ကြယ်များ၏အကွာအဝေးကိုတိုင်းတာရန် ချည်မျှင်နိယာမကို အသုံးပြုခဲ့သည်။ နောက်ပိုင်း ၁၆၉၃ တွင် သူသည် "caliper micrometer" ဟုခေါ်သော တိုင်းတာရေး ပေတံတစ်ခုကို တီထွင်ခဲ့သည်။

၎င်းသည် တစ်ဖက်တွင် လှည့်နေသော လက်ကိုင်ဘီးနှင့် တွဲထားသော ချည်ရိုးရိုးဖြင့် တိုင်းတာသည့်စနစ်ဖြစ်ပြီး အခြားတစ်ဖက်တွင် ရွေ့လျားနိုင်သော မေးရိုးတစ်ခုဖြစ်သည်။ လက်ကိုင်ဘီး၏ လှည့်ပတ်မှုများကို ရေတွက်ခြင်းဖြင့် တိုင်းတာမှုဖတ်ခြင်းကို ရရှိနိုင်သည်။ စာဖတ်ဒိုင်ခွက်၏ ရက်သတ္တပတ်ကို အညီအမျှ အပိုင်း ၁၀ ပိုင်း ပိုင်းခြားထားပြီး အကွာအဝေးကို ဝက်အူကြိုးဖြင့် အရှည်တိုင်းတာရန် လူသားများ၏ ပထမဆုံး ကြိုးစားမှုကို သိရှိနားလည်သည့် တိုင်းတာရေးခြေသည်းကို ရွှေ့ခြင်းဖြင့် အကွာအဝေးကို တိုင်းတာသည်။

တိကျသောတိုင်းတာရေးကိရိယာများသည် 19 ရာစုနှောင်းပိုင်းအထိ စီးပွားဖြစ်မရရှိနိုင်ပါ။ နာမည်ကျော် "Whitworth thread" ကို တီထွင်ခဲ့သော ဆာဂျိုးဇက်ဝှစ်ဝှသ်သည် မိုက်ခရိုမီတာများကို စီးပွားဖြစ်မြှင့်တင်ရာတွင် ထိပ်တန်းပုဂ္ဂိုလ်ဖြစ်လာခဲ့သည်။ အမေရိကန် B&S ကုမ္ပဏီမှ Brown & Sharpe သည် 1867 ခုနှစ်တွင် ကျင်းပသော Paris International Exposition သို့ သွားရောက်လည်ပတ်ခဲ့ပြီး Palmer micrometer ကို ပထမဆုံးအကြိမ်တွေ့ခဲ့ပြီး အမေရိကန်သို့ ပြန်လည်ပို့ဆောင်ခဲ့သည်။ Brown & Sharpe သည် ပါရီမှ ၎င်းတို့ယူဆောင်လာသော မိုက်ခရိုမီတာကို ဂရုတစိုက်လေ့လာခဲ့ပြီး ၎င်းတွင် ယန္တရားနှစ်ခုကို ထည့်သွင်းခဲ့သည်- ဗိုင်းလိပ်တံကို ပိုမိုကောင်းမွန်စွာ ထိန်းချုပ်နိုင်စေရန် ယန္တရားတစ်ခုနှင့် ဗိုင်းလိပ်တံသော့ခတ်မှုတို့ဖြစ်သည်။ ၎င်းတို့သည် အိတ်ဆောင်မိုက်ခရိုမီတာကို 1868 ခုနှစ်တွင် ထုတ်လုပ်ခဲ့ပြီး နောက်နှစ်တွင် ဈေးကွက်သို့ ယူဆောင်လာခဲ့သည်။

ထိုအချိန်မှစ၍ စက်ယန္တရားထုတ်လုပ်သည့်အလုပ်ရုံများတွင် မိုက်ခရိုမီတာများ၏ လိုအပ်မှုကို တိကျစွာခန့်မှန်းနိုင်ခဲ့ပြီး အမျိုးမျိုးသောတိုင်းတာမှုများအတွက် သင့်လျော်သော မိုက်ခရိုမီတာများကို စက်ကိရိယာများတီထွင်ဖန်တီးခြင်းဖြင့် တွင်ကျယ်စွာအသုံးပြုခဲ့သည်။