ટર્બોચાર્જ્ડ એન્જિન અને સુપરચાર્જ્ડ એન્જિન હાલમાં એન્જિન માટે સૌથી વધુ ઉપયોગમાં લેવાતા બે સુપરચાર્જિંગ સ્ટ્રક્ચર છે. આ બે સુપરચાર્જરનું મુખ્ય કાર્ય એન્જિન સિલિન્ડરમાં વધુ હવા દાખલ કરવાનું અને એન્જિન સિલિન્ડરમાં હવાની ઘનતા વધારવાનું છે. એન્જિનની શક્તિને સુધારવા માટે. ચાલો નીચેની બાબતો પર એક નજર કરીએ:સુપરચાર્જિંગ અને ટર્બોચાર્જિંગ વચ્ચેનો તફાવત:

1. બે સુપરચાર્જર દ્વારા ઉપયોગમાં લેવાતા પાવર સ્ત્રોતો અલગ છે;

સુપરચાર્જર એન્જિન એક્ઝોસ્ટ વોલ્યુમ ન વધારવાના આધાર પર આધારિત છે, જેથી પાવર વ્હીલના આઉટપુટમાં સુધારો કરી શકાય. તે એન્જિન ક્રેન્કશાફ્ટ બેલ્ટ પુલીના બેલ્ટ સાથે સીધું જોડાયેલું છે, અને ચાર્જર હવા પેદા કરવા માટે સુપરચાર્જરના આંતરિક બ્લેડને ચલાવવા માટે અને એન્જિનની આઉટપુટ શક્તિ વધારવા માટે તેને સિલિન્ડરમાં મોકલવા માટે એન્જિનની ગતિનો ઉપયોગ કરે છે, એટલે કે, એન્જિન સુપરચાર્જર સાથે ફરે છે.

ટર્બોચાર્જર સુપરચાર્જરમાં એક્ઝોસ્ટ-સાઇડ રોટરને દબાણ કરવા માટે એન્જિનમાંથી એક્ઝોસ્ટ ગેસનો ઉપયોગ કરે છે, અને એક્ઝોસ્ટ-સાઇડ રોટર અને ઇન્ટેક-સાઇડ રોટર કોક્સિયલ અને વિવિધ ચેમ્બર છે. જ્યારે ટર્બો-ચાર્જર એક્ઝોસ્ટ-સાઇડ રોટર ચોક્કસ સ્તરે પહોંચે છે ત્યારે પરિભ્રમણ ગતિએ, તે ઇન્ટેક-સાઇડ રોટરને બીજી બાજુ ચલાવે છે, જેથી ઇન્ટેક-સાઇડ રોટર તાજી બાહ્ય હવાનો પરિચય કરાવે છે અને કમ્પ્રેશન પછી ઇનટેક મેનીફોલ્ડમાં રેડવામાં આવે છે. .

2. સુપરચાર્જર વધુ ઇંધણ-કાર્યક્ષમ છે, તેમાં કોઈ હિસ્ટેરેસિસ નથી, સારી ઓછી-સ્પીડ પાવર છે, અને હાઇ-સ્પીડ પાવર કામ કરતું નથી;

સુપરચાર્જર એન્જિન દ્વારા ચલાવવામાં આવે છે અને તે સીધા જ સુપરચાર્જ થાય છે, જે કોઈપણ સમયે એન્જિનની શક્તિનો ઉપયોગ કરે છે. બેલ્ટથી ચાલતા સુપરચાર્જરથી પાવર લોસ પણ થાય છે, તેથી સુપરચાર્જર વધુ ઇંધણ વાપરે છે.
સૈદ્ધાંતિક રીતે, જ્યાં સુધી એન્જિન ચાલે છે ત્યાં સુધી યાંત્રિક સુપરચાર્જિંગ કુદરતી રીતે થશે. એન્જિનની સ્પીડ જેટલી વધારે છે, પ્રેશરાઇઝેશન ફોર્સ વધારે છે. આ રીતે, પ્રવેગક અનુભવ તદ્દન રેખીય છે, અને તે કુદરતી રીતે એસ્પિરેટેડ એન્જિનથી ઘણું અલગ નથી, અને તેમાં કોઈ અંતર નથી.

આ ઉપરાંત, સુપરચાર્જર એન્જિનની ઝડપ સાથે બદલાય છે, જેથી એન્જિન ઓછી ઝડપે સારી શક્તિ મેળવી શકે છે.
પ્રતિબંધિત અને એન્જિનની ઝડપ, સામાન્ય કાર 6, 7 હજાર આરપીએમ સુધી છે, તેથી ઊંચી ઝડપે, યાંત્રિક સુપરચાર્જિંગનો ગેરલાભ સ્પષ્ટ છે, અને તે અપર્યાપ્ત હશે.