معمولا کروم خواص شیمیایی پایداری دارد و با اکثر اسیدهای آلی، سولفیدها یا قلیاها واکنش نمی دهد. بنابراین، آبکاری کروم می تواند از خوردگی جلوگیری کند، مقاومت در برابر سایش را بهبود بخشد و به عنوان یک لایه محافظ عمل کند.

علاوه بر این، لایه کروم سطح بالایی دارد و معمولاً به عنوان اجزای تزئینی مانند ابزارآلات خودرو، فضای داخلی، قطعات تزئینی و سایر اجزای با الزامات ظاهری استفاده می شود.

فرآیند آبکاری کروم شامل پنج مرحله اساسی است:
مرحله اول چربی زدایی است. از مواد شیمیایی برای از بین بردن چربی از سطوح فلزی استفاده کنید تا اطمینان حاصل کنید که هیچ عنصری روی سطح وجود ندارد که بر آبکاری الکتریکی تأثیر بگذارد.
مرحله دوم تمیز کردن است. تمیز کردن کامل سطح به از بین بردن کثیفی ها و باقی مانده ها مانند ذرات ریز گرد و غبار کمک می کند.
در مرحله سوم، فلز زیرین (آبکاری شده) باید تحت درمان قرار گیرد تا اطمینان حاصل شود که سطح فلز تا حد ممکن صاف است، در نتیجه اطمینان حاصل می شود که پوشش یکپارچگی بالا را برای مدت زمان طولانی تری حفظ می کند. روش های متداول مورد استفاده شامل آبکاری مس، نیکل و سپس آبکاری کروم است.
در مرحله چهارم، فلز را در ظرفی حاوی محلول پیش تصفیه قرار داده و به تدریج تا دمای مناسب حرارت داده تا آبکاری کروم آغاز شود.
مرحله پنجم و آخر، فرآیند آبکاری آغاز می شود و محلول موجود در ظرف محلول مخلوطی از ترکیبات حاوی کروم است که به ترکیبات اجازه می دهد تا روی سطح فلز (از طریق واکنش های الکتروشیمیایی) حک شوند. ضخامت پوشش بستگی به زمان ماندن فلز در ظرف دارد.
انواع متداول آبکاری کروم عبارتند از: آبکاری کروم روشن، آبکاری کروم مات، آبکاری کروم سخت و غیره.
هنگامی که طبق استانداردهای فعلی صنعت تهیه می شود، روکش کروم می تواند در برابر قرار گرفتن طولانی مدت در معرض هوا مقاومت کند. سپر فلزی روی خودرو نمونه خوبی از آبکاری است که تنها با تعمیر و نگهداری عمومی می توان برای چندین دهه از آن استفاده کرد. به طور مشابه، شیرآلات و سایر محصولات با روکش کروم می توانند ظاهری صاف و طولانی مدت را تضمین کنند و در عین حال دوام طولانی مدت را نیز تضمین کنند. بنابراین، آبکاری کروم نیز یکی از رایج ترین فرآیندهای تصفیه سطح فلز است.