Υπάρχουν πολλές μορφές αστοχίας κατά την κόπωση των μηχανικών μερών:

*Σύμφωνα με τις διαφορετικές μορφές εναλλασσόμενων φορτίων, μπορεί να χωριστεί σε: κόπωση τάσης και συμπίεσης, κόπωση κάμψης, στρεπτική κόπωση, κόπωση επαφής, κόπωση λόγω κραδασμών κ.λπ.

*Ανάλογα με το μέγεθος των συνολικών κύκλων του κατάγματος κόπωσης (Nf), μπορεί να χωριστεί σε: κόπωση υψηλού κύκλου (Nf＞105) και κόπωση χαμηλού κύκλου (Nf＜104).

*Ανάλογα με τις συνθήκες θερμοκρασίας και μέσου όρου των εξαρτημάτων σε λειτουργία, μπορεί να χωριστεί σε: μηχανική κόπωση (κανονική θερμοκρασία, κόπωση στον αέρα), κόπωση υψηλής θερμοκρασίας, κόπωση χαμηλής θερμοκρασίας, κόπωση από κρύο και θερμότητα και κόπωση διάβρωσης.

Υπάρχουν όμως μόνο δύο βασικές μορφές, δηλαδή, η διατμητική κόπωση που προκαλείται από διατμητική τάση και η κανονική κόπωση από θραύση που προκαλείται από κανονική τάση. Άλλες μορφές κατάγματος κόπωσης είναι το σύνθετο αυτών των δύο βασικών μορφών υπό διαφορετικές συνθήκες.

Τα σπασίματα πολλών τμημάτων του άξονα είναι ως επί το πλείστον κατάγματα κόπωσης με περιστροφική κάμψη. Κατά τη διάρκεια του κατάγματος κόπωσης με περιστροφική κάμψη, η περιοχή της πηγής κόπωσης εμφανίζεται γενικά στην επιφάνεια, αλλά δεν υπάρχει σταθερή θέση και ο αριθμός των πηγών κόπωσης μπορεί να είναι μία ή περισσότερες. Οι σχετικές θέσεις της ζώνης πηγής κόπωσης και της τελευταίας ζώνης θραύσης αντιστρέφονται γενικά πάντα με μια γωνία σχετική με την κατεύθυνση περιστροφής του άξονα. Από αυτό, η κατεύθυνση περιστροφής του άξονα μπορεί να συναχθεί από τη σχετική θέση της περιοχής πηγής κόπωσης και της τελευταίας περιοχής θραύσης.

Όταν υπάρχει μεγάλη συγκέντρωση τάσης στην επιφάνεια του άξονα, μπορεί να εμφανιστούν πολλαπλές περιοχές πηγής κόπωσης. Σε αυτό το σημείο η τελευταία ζώνη θραύσης θα μετακινηθεί προς το εσωτερικό του άξονα.