Die kenmerk van die droë silindervoering is dat die buitenste oppervlak van die silindervoering nie met die koelmiddel in aanraking kom nie. Ten einde 'n voldoende werklike kontakarea met die silinderblok te verkry om die hitte-afvoer-effek en die posisionering van die silindervoering te verseker, het die buitenste oppervlak van die droë silindervoering en die binneoppervlak van die silinderblokdraergat wat daarmee ooreenstem, 'n hoë bewerking akkuraatheid, en neem oor die algemeen interferensiepassing aan.

Daarbenewens het droë silindervoerings dun wande, en sommige is net 1 mm dik. Die onderste punt van die buitenste sirkel van die droë silindervoering is gemaak met 'n klein tapshoek om die silinderblok te druk. Die bokant (of die onderkant van die silinderlaergat) is beskikbaar met flens en sonder flens. Die hoeveelheid steuringspas by 'n flens is klein omdat die flens sy posisionering kan help.

Die voordele van droë silindervoerings is dat dit nie maklik is om water te lek nie, die struktuur van die silinderliggaam is styf, daar is geen kavitasie nie, die silindermiddelafstand is klein en die liggaamsmassa is klein; die nadele is ongerieflike herstel en vervanging en swak hitteafvoer.

In enjins met 'n boring van minder as 120 mm word dit wyd gebruik as gevolg van sy klein termiese las. Dit is die moeite werd om te noem dat die droë silindervoering van buitelandse motordieselenjins vinnig ontwikkel het vanweë sy uitstekende voordele.