موتورهای سری 645 در سال 1965 وارد تولید شدند. از آنجایی که سری 567 به محدودیت‌های خود در افزایش اسب بخار رسیده بود، جابه‌جایی بزرگ‌تری مورد نیاز بود. این کار با افزایش سوراخ از 8+1⁄2 اینچ (216 میلی‌متر) در سری 567 به 9+1⁄16 اینچ (230 میلی‌متر) در سری 645 انجام شد، در حالی که حرکت و ارتفاع عرشه یکسان حفظ شد. در حالی که میل لنگ از سری 567 اصلاح شده است، موتورهای 567C به بعد (یا موتورهای 567 که به مشخصات 567C تغییر یافته اند، که گاهی اوقات به عنوان موتورهای 567AC یا 567BC شناخته می شوند) می توانند قطعات سرویس سری 645 مانند مجموعه های برق را بپذیرند. برعکس، موتور 567E از یک بلوک سری 645E با مجموعه های قدرت سری 567 استفاده می کند.

همه موتورهای 645 از یک دمنده روتز یا یک توربوشارژر برای جابجایی سیلندر استفاده می کنند. برای موتورهای توربوشارژ، توربوشارژر دنده‌ای است و دارای یک کلاچ بیش از حد است که به آن اجازه می‌دهد به عنوان یک دمنده گریز از مرکز در سرعت‌های پایین موتور (زمانی که جریان گاز خروجی و دما به تنهایی برای به حرکت درآوردن توربین کافی نیست) و یک توربوشارژر کاملاً اگزوز عمل کند. در سرعت های بالاتر توربوشارژر می تواند به عنوان یک سوپرشارژر در هنگام افزایش شدید قدرت خروجی موتور عمل کند. در حالی که نگهداری از دمنده‌های Roots گران‌تر است، اما EMD ادعا می‌کند که این طراحی باعث کاهش "قابل توجه" مصرف سوخت و آلایندگی، بهبود عملکرد در ارتفاع بالا و حتی تا 50 درصد افزایش حداکثر اسب بخار نامی نسبت به موتورهای Roots-blown می‌شود. جابجایی موتور