Die 645-reeks-enjins het in 1965 in produksie gekom. Aangesien die 567-reeks sy perke in perdekragtoenames bereik het, was 'n groter verplasing nodig; dit is bewerkstellig deur die boor van 8+1⁄2 in (216 mm) op die 567-reeks tot 9+1⁄16 in (230 mm) op die 645-reeks te vergroot, terwyl dieselfde slag en dekhoogte gehandhaaf is. Terwyl die krukas van die 567-reeks aangepas is, kan 567C en later enjins (of 567-enjins wat na 567C-spesifikasies verander is, soms na verwys as 567AC- of 567BC-enjins) 645-reeksdiensonderdele aanvaar, soos kragsamestellings. Omgekeerd gebruik die 567E-enjin 'n 645E-reeksblok met 567-reeks-kragsamestellings.

Al 645-enjins gebruik óf 'n Roots-blaser óf 'n turbo-aanjaer vir silinderopruiming. Vir turbo-aangejaagde enjins is die turbo-aanjaer ratgedrewe en het 'n oorloopkoppelaar wat dit moontlik maak om as 'n sentrifugale blaser teen lae enjinsnelhede te dien (wanneer uitlaatgasvloei en temperatuur alleen onvoldoende is om die turbine aan te dryf) en 'n suiwer uitlaataangedrewe turboaanjaer teen hoër snelhede. Die turbo-aanjaer kan terugkeer om as 'n superaanjaer op te tree tydens eise vir groot toenames in enjin se uitsetkrag. Alhoewel dit duurder is om in stand te hou as Roots-blasers, beweer EMD dat hierdie ontwerp "aansienlik" verminderde brandstofverbruik en emissies, verbeterde hoë-hoogte-verrigting en selfs tot 'n 50 persent toename in maksimum gegradeerde perdekrag oor Roots-geblaasde enjins vir dieselfde moontlik maak. enjin verplasing.